لرزش دست انواع مختلفي دارد كه شايع ترين آن دو نوع است :
۱- لرزش دست خوش خيم فاميلي
۲- پاركينسون
۱- در لرزش دست فاميلي هردو دست لرزش دارد . در مواقع فعاليت اين لرزش بيشتر مي شود ، به طور مثال وقتي فرد چاي مي خورد ، دچار لرزش دست مي شود . علاوه بر لرزش دست ، سر به طور افقي يا عمودي شروع به لرزش مي كند .
اين نوع لرزش بستگي به سن بيمار ندارد و ممكن است در سنين نوجواني نيز اتفاق بيفتد ولي به تدريج و با افزايش سن بيشتر مي شود .
ما همواره بايد اين مطلب را در نظر داشته باشيم كه لرزش دست افراد را به حساب سن بالاي آنها نگذاريم . بالا رفتن سن صرفاً به معناي ناتواني نيست .
درست است كه توانايي هاي فرد نسبت به دوران جواني تا حدودي كاهش پيدا مي كند ولي اين باعث نمي شود ما لرزش دست را به حساب كهولت سن بگذاريم . پس لرزش دست در هر سني ممكن است تظاهر پيدا كند . مهمتر از سن آنست كه اين عامل چقدر زندگي اجتماعي فرد را دچار اختلال كرده است . به طور مثال شخصي كه در يك مهماني يا جلسه مهم شركت مي كند ، وقتي هنگام غذا خوردن يا امضا دستانش مي لرزد ، خجالت زده مي شود . در بعضي مواقع لرزش آنقدر شديد مي شود كه شخص را ناتوان و منزوي مي كند و او ديگر در جمع حاضر نمي شود . بنابراين عوارضي مثل چاقي ، زانودرد ، ضعف عضلاني و افسردگي به همراه دارد . اين اختلالات در زندگي اشخاص تأثير منفي مي گذارد .
معمولاً افراد زماني كه در حال انجام كار ، استرس دارند لرزش دست شديد تري نيز پيدا مي كنند ، يعني استرس موجب مي شود تا لرزش دست و سر اين نوع اشخاص كه به لرزش فاميلي دچارند ، بيشتر شود .
درمان دارويي لرزش دست بسيار ساده است . داروي اين بيماري ، داروي پروپرانول است كه بسيار قوي عمل مي كند و لرزش دست كمتر مي شود . ساده ترين راه درمان ، استفاده از همين داروست . يكسري داروهاي مقوي تر و با دوزهاي بالاتر كاربرد دارد كه بهتر است تحت نظر پزشك متخصص و با توجه به وضعيت افراد دارو تجويز شود . مصرف اين داروها مادام العمر است و اين داروها نسبت به داروهاي بيماري پاركينسون عارضه خيلي كمتري دارد .
۲- نوع دوم لرزش كه شيوع آن در جامعه كمتر است و معمولاً از پنجاه سالگي شروع مي شود ، بيماري پاركينسون است . در اين بيماري ، لرزش در يك دست بيمار اتفاق مي افتد . همچنين بر خلاف لرزش دست فاميلي كه در هنگام فعاليت ، لرزش تشديد مي شد ، در پاركينسون در مواقع استراحت نيز لرزش اتفاق مي افتد . پاركينسون هم خطرناكتر از لرزش نوع اول است و هم داروهاي قوي تر و بيشتري براي درمان نياز دارد .
لرزش تنها عارضه بيماري پاركينسون نيست ، بلكه كندي در افعال اين بيماران احساس مي شود كه متعاقب آن ، سرعت عملكردشان نيز كم خواهد شد . به طور مثال فرد خيلي آهسته و شمرده شمرده حرف مي زند يا اگر قصد دارد شيئي را بردارد ، زمان زيادي صرف مي شود . اين بيماران در راه رفتن خميده هستند . در چهره اين بيماران غم ، شادي ، هيجان و استرس وجود ندارد ، آنها كمتر پلك مي زنند . اين علائم شروع بيماري است . بعد از اين علائم لرزش شروع مي شود معمولاً يك دست آنها شبيه كساني است كه پول مي شمارند و يا در حال تسبيح شمردن هستند . بيماري پاركينسون بيماري پيشرونده اي است كه درمان آن بايد به خوبي تحت نظر پزشك معالج صورت گيرد .
درمان بيماري پاركينسون نسبت به لرزش فاميلي ، پيچيده تر است . تمام سعي ما اين است كه با دارو ، بيماري را كنترل كنيم ولي مدت زيادي طول مي كشد . اين داروها نيز بسيار گران است . از آنجايي كه دوز داروها بالاست نبايد دارو سرخود مصرف شود ، چون بسيار خطرناك است و فرد را دچار زمين خوردگي مي كند . پس حتماً اينگونه بيماران بايد تحت نظر پزشك درمان شوند .
